Route: Brisbane - Noosa Heads - Hervey Bay - Fraser Island - Airlie Beach - Whitsunday Islands - Cairns - Great Barrier Reef

Noosa Heads

Met het zwarte en 40.000 kilometer oudere broertje van de Toyota Camry die we in de eerste week van Australië hadden zijn we vanuit Brisbane naar Noosa Heads gereden. Na een pasta en Corona's hebben we heerlijk geslapen, voor het eerst sinds drie weken niet meer in ‘ons' camperbed. 's Ochtends hebben we een stuk gewandeld door Noosa National Park, om daarna nog te zwemmen in de oceaan die direct aan het park ligt.

Hervey Bay

In de middag zijn we naar Hervey Bay gereden. Na wat telefoontjes konden we een vrije plek vinden bij caravanpark ‘Coconut Grove', waar een heel oud mannetje van wie de vrouw was overleden de vervallen boel nog een beetje probeerde te runnen. We kwamen in een stokoud en schots- en scheef huisje, maar hadden wel een mega grote tv en een dvd speler, dus we hebben ons 's avonds maar eens aan de drie uur durende ‘The curious case of Benjamin Button' gewaagd... We wilden eigenlijk de dag erop al naar Fraser Island, maar alle tripjes zaten al volgeboekt. We hebben dus één dag in Hervey Bay doorgebracht met wat dingen uitzoeken en regelen voor de komende week, op het strand liggen, beetje rondrijden en wat eten.

Fraser Island

De volgende morgen werden we al vroeg opgehaald voor onze tweedaagse tour naar Fraser Island en om 11 uur zaten we in een 4-wheel-drive bus, met een chauffeur die al 18 jaar op dit eiland woont en een wandelende encyclopedie was. Fraser Island is het grootste zandeiland ter wereld, en er wonen slechts 300 mensen permanent op het eiland. Er zijn geen verharde wegen, afgezien van een klein stukje asfalt bij de eco-lodges in de buurt van de pier en er is afgezien van de mooie natuur niks te beleven. Vandaar waarschijnlijk dat de chauffeur alles las wat los en vast zat... Na het eerste halfuur hobbelen en schudden over zandpaden werden we bij Basin Lake uit de bus gelaten. Na een rondje om het meer volgde een wandeling van een uur waarbij we verschillende mooie stukken regenwoud passeerden (ja hoor, een eeuwenoud regenwoud blijkt prima te staan op zandgrond). 's Middags kwamen we aan bij Lake MacKenzie, een helderblauw zoetwatermeer met een wit zandstrand. Na een lunch hebben we hier gezwommen, gesnorkeld (Martin die op zoek was naar goud ofzo...) en op het strand gelegen en genoten van het mooie uitzicht. Na Lake MacKenzie werden we naar onze lodges gebracht om te douchen, en 's avonds in de Dingo Bar een verschrikkelijk slechte maaltijd naar binnen te werken...

De volgende morgen zijn we in de stromende regen (ook in Australië doen de weermannen voorspellingen die niet kloppen!) over 75-mile beach gescheurd, met daarna weer in de volle zon stops bij Eli's Creek, The Colored Sand Pinnacles, de Champagne Pools en Indians Head. Tussendoor was er nog de mogelijkheid in een piepklein vliegtuigje vanaf het strand boven Fraser Island te vliegen, dus niet veel later stonden Martin en ik te trappelen om het vliegtuigje in te mogen. Maar trappelen was niet genoeg volgens de piloot (gekleed in korte broek en kniekousen): Bij het in het vliegtuig klimmen even de voetjes omhoog en laten afborstelen door deze meneer. Na een klein stukje vaart maken vlogen we de lucht al in en hingen we een paar tellen later schuin boven de oceaan op zoek naar haaien en dolfijnen, om vervolgens nog schuiner over de boomtoppen van Fraser Island heen te scheuren. Na een paar keer zowel links als rechts de wereld aan mijn raampje voorbij te hebben zien draaien wist ik ineens waarom Gerjan de 70 dollar in zijn zak had gehouden en nog in de bus zat, maar gezien mijn voorliefde voor 6-Flag attracties en Martin's slecht werkende evenwichtsorgaan waardoor hij overal tegen kan kwamen we een kwartier later weer lachend aan de grond bij het schipwrak de Maheno. Om vijf uur hebben we de boot naar het vasteland genomen en zijn we terug gegaan naar Villa Kakkerlak, zoals we ons huisje op Coconut Grove inmiddels noemden. Ik hoef vast niet te vermelden dat het huisje deze naam heeft gekregen door de 15 cm grote kakkerlakken die gezellig naast je tv zaten te kijken, of 's morgens vanaf het nachtkastje verliefd naar je zaten te knipperen...

Airlie Beach

De volgende morgen zijn we om zes uur weg gereden, klaar voor de 880 km naar Airlie Beach voor een ééndags-cruise naar drie van de 75 eilanden van de Whitsunday Islands. En wat doe je als je 10 uur in de auto hebt gezeten? Juist, plassen zodra je uit de auto bent. Martin had het genoegen de eerste te zijn die naar het toilet mocht in ons huisje. Al snel hoorden we hem doortrekken en kwam hij teruglopen met de opmerking ‘Jullie raden nooit wat er in de toilet zit'. Inderdaad, dat lukte ons niet en na vijf verschillende suggesties van Gerjan bleek er een grote gifgroene kikker in de pot te zitten. Martin dacht eerst dat het een toiletblok was (in de vorm van een kikker..) omdat het bij de rand zat, maar na voor de zekerheid doorgetrokken te hebben bleek het een levend exemplaar te zijn dat bedremmeld voor zich uitkeek na een stortbak water over zijn kop gekregen te hebben. En dan heeft hij nog geluk gehad dat het slechts water was.. Lang verhaal kort: Kikker loopt weer buiten en heeft ons die nacht aardig wakker gehouden met zijn luide gekwaak.

Whitsunday Islands

Met een mooie Catamaran voeren we de volgende ochtend om half negen uit. De eerste stop was op Daydream Island en hier hebben we in het zwembad gezwommen en lekker niks gedaan. Na anderhalf uur voeren we verder via een omweg vanwege de wind en bijbehorende golven naar Whitehaven Beach. It's all in the name, want dit eiland heeft een 7 km lang wit zandstrand dat uit zo fijn zand bestaat dat we waarschijnlijk het zand volgend jaar nog tussen de vezels van onze kleding terugvinden.

In onze Stinger-suits (klinkt stoerder dan het eruit zag...) zijn we het strand opgegaan. Vanwege het kwallenseizoen wordt aangeraden niet zonder pak in de oceaan te zwemmen, dus het hele strand was bevolkt met kleine, grote, dikke en dunne mensen in strakke lycrapakken.. Dat geeft even het idee dat je op een buitenaardse planeet bent beland, maar door je zicht gewoon op de omgeving te richten zakt dat gevoel al snel weg: Stilte, blauw water, wit strand, in de verte aan de horizon wat luxe bootjes en andere eilanden... vakantie!! Na een heerlijke lunch op de boot was het tijd voor de laatste bestemming van deze dag, Hook Island. Na het vissen voeren heeft Martin hier nog een duik gemaakt. Wij zijn even gaan snorkelen om ons vervolgens rot te ergeren aan alle malloten die op het koraal gingen staan om met elkaar te kunnen praten en mensen die nauwelijks kunnen zwemmen en anderen de snorkel uit hun mond trappen, dus na een kwartier waren we het water weer uit. Om zes uur waren we uitgewaaid en wel weer terug in ons huisje in Airlie Beach.

Cairns

De volgende ochtend zijn we op tijd weggereden voor de volgende lange rit: 620km naar Cairns, waar we de volgende dag al met een liveaboard trip van drie dagen mee zouden gaan.Op het eind van de middag hebben we ingecheckt in het hotel, dat definitief de boeken in gaat als meest benauwde en hete hotel ever, wat alles te maken heeft met de temperatuur buiten. Cairns is warm, benauwd en nat: Regenseizoen. De volgende morgen zijn we met onze duikspullen en wat andere bagage naar de haven gelopen, om daar op een catamaran met de naam ‘The Reef Experience' te stappen die ons met 1,5 uur varen naar ‘The Reef Encounter' bracht. The Reef Encounter is een catamaran van 35m lang, een jacuzzi op het dek en heerlijke loungebanken binnen. Maar het belangrijkste waarom we daar waren: Duiken op het Great Barrier Reef!!

In de middag zoefden we over allerlei soorten koraal, hebben we een paar white tip reef sharks en schildpadden gedag gezwaaid en hebben we wat Nemo's gepest. Zowel tijdens de lunch als het avondeten restaurantwaardige maaltijden voorgeschoteld gekregen, en 's avonds door de golven heerlijk in slaap gewiegd in onze cabine. De volgende morgen om 6.30u stonden we onze duikpakken alweer aan te trekken en om 7 uur maakten we de eerste duik. Heerlijk rustig, visjes die knipperen met hun ogen omdat ze net wakker worden, schildpadden op zoek naar een ontbijtje en het ochtendlicht op het koraal. In de loop van de dag nog drie duiken gemaakt, waaronder een nachtduik. Met een zaklamp in je hand het donkere water in. Alsof je als een astronaut door de ruimte zweeft, zo surrealistisch. Alles donker om je heen, hier en daar een zaklamp van de andere duikers en de vreemde vormen van het koraal wanneer je erop schijnt, alsof je in een bos loopt.

De volgende morgen in de regen nog twee duiken gemaakt, daarna gedoucht en de spullen gepakt.In de stromende regen op het glasbodem bootje gestapt voor de overtocht naar The Reef Experience, die ons weer terug aan land zou brengen. Vanwege de golven konden de twee catamarans niet naast elkaar aanleggen. Helaas besloot het bootje dat ‘ie er even geen zin meer in had, en werden we door een ander motorbootje naar The Reef Experience gebracht. En een ervaring was het... kletsnat door de regen en het rondjes draaien tussen hoge golven kwamen we aan boord, waar we in de middag gelukkig een wijntje met kaas en crackers kregen.

's Avonds uit eten geweest om een laatste avond te genieten van de logica- en onlogica waarmee Martin ons de afgelopen weken heeft vermoeid, want hij is vandaag op het vliegtuig naar Nederland gestapt. Wees een beetje lief voor hem mensen, hij heeft zijn teentjes bezeerd aan de vinnen en heeft een aantal vreemde rode vlekken op zijn rug doordat hij niet zo goed is in het aanbrengen van zonnecrème.. Wij hebben inmiddels onze 4-wheel drive camper opgehaald en hebben Cairns verlaten. We laten een spoor van vernieling achter, want waar we eerder zijn geweest woeden bosbranden, en in Cairns wordt een orkaan verwacht....