Gerjan & Yvonne op reis

Nieuw Zeeland deel III

Route: Wellington, Levin, Opunake, Egmont National Park (Mount Taranaki), New Plymouth, Waitomo, Tongariro National Park, Motutera, Taupo, Rotorua, Cambridge, Orewa, Whangarei, Ahipara, Paihia, Auckland

Wellington is de hoofdstad van Nieuw Zeeland, en staat vooral bekend om het parlement en zijn vele ambtenaren. Nadat we van de ferry kwamen hebben we in de middag alvast even rondgelopen door de stad en het plan gemaakt voor de volgende dag. 's Ochtends als eerste het bekende en gratis museum ‘Te Papa Tongarewa' bezocht. Dit grote museum (tentoonstellingsruimte van drie voetbalvelden) verteld de verhalen van Nieuw Zeeland. Van dier en natuur tot Maori en de latere landbouwcultuur. Na hier een tijdje te hebben rondgekeken, zijn we gaan lunchen om daarna met de Cable Car (opgericht in 1902 om de nieuwe buitenwijken met de stad te verbinden) naar de Botanic Gardens te gaan. Vanaf het hoogste punt met mooi uitzicht over Wellington en de haven omlaag gelopen, terug naar de stad. De Botanic Gardens maakten niet heel veel indruk, wellicht door het grijze weer en de flinke wind, die kenmerkend is voor Wellington. Na de wandeling naar de camper via het parlementsgebouw terug gelopen te hebben zijn we al een stuk bij Wellington vandaan gereden en hebben we overnacht in Levin.

's Ochtends vroeg doorgereden, waarbij we onderweg in een heel klein dorpje met de naam ‘Bull' ineens een Nederlandse vlag zagen. Dit bleek een klein winkeltje te zijn, gerund door Nederlanders die inmiddels al ruim 35 jaar in Nieuw Zeeland wonen. Na het inslaan van een pak pure hagelslag (Albert Heijn Euroshopper) en een stukje heerlijke oude kaas volgde de weg door een heuvelachtig gebied naar Opunake, direct aan zee. Opunake was voor ons de overnachtingsplek voor we de volgende dag Egmont National Park in zouden gaan. Egmont National Park is een Nationaal Park dat vooral bekend is vanwege Mount Taranaki, een 2518m hoge slapende vulkaan. Opnieuw geluk met het weer, want hoe dichterbij we kwamen hoe meer Mount Taranaki uit de wolken kwam. In dit park hebben we twee wandelingen gemaakt, waarvan de eerste naar de18m hoge Dawson Falls de mooiste was.

In de middag zijn we doorgereden naar de redelijk grote stad New Plymounth. Misschien komt het doordat Nieuw Zeeland relatief erg jonge steden heeft, maar ook New Plymouth is geen gezellige en interessante stad. Handig voor een overnachting, het inslaan van boodschappen en het drinken van een bak koffie op een terrasje, maar daarna snel weer verder waarvoor we gekomen zijn: De natuur! Na een inspannende avond (Mayke en Gerjan tafeltennissen, ik hard aan het studeren) en goede nachtrust zijn we de volgende ochtend op tijd vertrokken richting Waitomo.

Hier hadden we in de middag een tourtje geboekt om de bekende Waitomo Caves te ontdekken. Waitomo bestaat uit een gebied met 360 grotten, waarvan er negen zijn opengesteld voor toerisme. Ieder toeristenbureautje heeft dus zijn eigen grot. Wat de Waitomo Caves naast de bekende kalksteenformaties zo bijzonder maakt zijn de gloeiwormen. Met in totaal vijf personen (inclusief onze gids) vertrokken we met een busje naar een afgelegen plek in de heuvels. Hier kregen we onze uitrusting: Een wetsuit, een soort pyjamabroek, kaplaarzen en een helm. Na nog een stukje rijden kwamen we aan bij de start van ons avontuur. Na op het gras een beetje geoefend te hebben met wat technieken voor het abseilen was het als eerst de beurt aan mij om al abseilend de grot in te gaan. Al snel stond ik diep beneden met mijn beide voeten op de grond om vervolgens Gerjan en Mayke omlaag te zien komen, gevolgd door een meisje uit Taiwan en de gids. Als eerste volgde tijdens wat uitleg over het ontstaan van de grotten het echte ‘caven': Jezelf door enorm smalle gaten en gangetjes wurmen, terwijl je van te voren eigenlijk denkt dat het nooit zal passen. Na een tijdje verschillende delen van de grotten bewonderd te hebben was het tijd voor de eerste ervaring met gloeiwormen. We zagen ze al om ons heen schijnen, maar op het moment dat je allemaal het lampje op je helm uitdoet lijk je onder een sterrenhemel te zitten die zich niet alleen boven je bevindt, maar ook overal om je heen. Heel bijzonder dat zulke kleine beestjes zoveel licht kunnen geven! De gloeiwormen zijn eigenlijk een soort larven, die na gemiddeld negen maanden voor twee weken een cocon maken. Na het uitkomen leven de vrouwtjes gemiddeld nog één dag om na bevruchting eitjes te leggen, en de mannetjes iets langer. Dit komt doordat er meer vrouwtjes dan mannetjes zijn, dus het mannetje heeft een paar dagen flink wat werk te verrichten! We hadden allemaal een grote rubberen binnenband meegekregen, en al liggend in deze band zijn we onder de sterrenhemel door de compleet donkere grot gedobberd. Nadat Gerjan en ik ook nog vanaf een hoge rots met de band onder onze kont met een paar meter vrije val het donkere water ingesprongen waren was het tijd voor de laatste uitdaging: Al rotsklimmend weer omhoog vanuit de grot. Voor ons allemaal een peulenschil en al snel stonden we weer te knipperen tegen het felle daglicht. Erg leuke tour, en heel speciaal om de gloeiwormen zo te zien!

Na een nachtje op een camping tussen de heuvels van Waitomo vervolgde onze trip naar Tongariro National Park. Hier zouden we een één van de mooiste dagwandelingen van Nieuw Zeeland gaan maken: een 7 uur durende tocht over vulkanisch terrein. Je wordt met een bus afgezet op punt A en loopt 19 km naar punt B, waar de bus in de middag elk uur rijdt om toeristen terug te brengen. 's Ochtends stonden wij braaf om iets voor zeven klaar bij de busstop, om daar het nieuws te krijgen dat er geen bussen vertrokken. Het slechte weer dat voorspelt was, leek eerder te zijn gearriveerd dan verwacht en de wind op de berg had al behoorlijke snelheden bereikt. Uit veiligheidsoverweging werden de busritjes van die dag dus geannuleerd, en leken de berichten voor de volgende dag ook niet goed. Toch wel een beetje teleurgesteld zijn we begonnen aan ons andere plan: de ‘Tama Lakes Tramping Track'. Een tocht van 17 km die naar twee grote kratermeren leidde. Onderweg hebben we op verschillende plaatsen de wind flink gevoeld, maar bleef het weer verder goed genoeg. Na heel wat klimmen en dalen bereikten we na vijf uur de camper weer.We zijn een alvast een stuk richting Taupo gereden om te overnachten. De volgende ochtend hadden we een tourtje geboekt op Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw Zeeland.

Lake Taupo is zo'n 26.000 jaar geleden gevormd door één van de grootste vulkaanerupties die bekend zijn. Bij de uitbarsting is ruim 1100km3 lava uitgespuwd (1 km3 is 1 km lang, 1 km breed en 1 km hoog, dus probeer je maar een voorstelling te maken!). Het meer is zo'n 619km2 groot en op de achtergrond zijn de toppen van Mount Togariro, Mount Ngauruhoe en Mount Ruapehu te zien. Tijdens onze tocht over dit meer kwamen we langs enorm grote en mooie huizen op toppen van heuvels, en langs een grot waar verschillende Maori kunstwerken te zien waren; Beelden van dieren uitgehakt in rots en verschillende carvings in de rotsen. Eenmaal weer voet aan lang gezet te hebben zijn we via de Huka Watervallen naar ‘Craters of the Moon' gereden. Dit was onze eerste kennismaking met een gebied waar de vulkanische activiteit nog duidelijk te merken is: Via een wandeling van ongeveer een uur zijn we langs rokende holen en borrelende modderpoelen gekomen, en konden we alvast kennismaken met de zwavellucht die hierdoor vrijkomt (beter bekend als de rotte eieren..).

's Avonds overnacht in Rotorua, dat bekend staat als ‘vulkaanhoofdstad' van Nieuw Zeeland én van de wereld. Mayke en ik hebben gebruik gemaakt van één van de thermale baden, en hebben vervolgens onze badkleding verschillende malen moeten wassen om de zwavellucht er nog uit te krijgen. Na 's nachts slecht geslapen te hebben (de enorme stank die met vlagen door de wind de camper in werd gevoerd hield ons wakker) zijn we in de ochtend vertrokken naar ‘Waiotapu Thermal Wonderland'. Klinkt als een themepark, en dat is het ook wel een beetje, maar los daarvan is het ook een geweldig mooi stukje natuur. We zijn gestart met de altijd stipte geiser Lady Knox. Elke dag om 10.15u spuit deze geiser water en stoom de lucht in. Toegegeven: Niks natuurlijks aan. Lady Knox krijgt natuurlijk wat hulp van een parkmedewerker die waspoeder in de geiser strooit, waardoor de oppervlaktespanning van het water verandert de hete onderlaag zich mengt met de koude bovenlaag van het water, wat ervoor zorgt dat stoom en water een uitweg zoekt naar buiten. Zonder dit waspoeder zou de geiser uit zichzelf waarschijnlijk elke 24 tot 72 uur tot uitbarsting komen, maar zonder garantie op een spuitende geiser kun je toeristen natuurlijk geen 30 dollar entree laten betalen... Hierna zijn we gestart aan de wandeling door het park. Nog meer dan de dag ervoor kwamen we langs borrelende, bruisende en stomende kraters, die van okergeel tot donkerrood gekleurd stuk voor stuk een vieze zwaveldamp uitstootten. En nee, die geur went niet! De Champagne Pool is een zacht bruisend kratermeer van zo'n 60m diep en een temperatuur van 74 graden met een mooie okerkleurige versteende rand. Het Artist Palette met de door verschillende mineralen gekleurde ondergrond doet inderdaad denken aan een schilderspalet.

Na het hele park doorgelopen te hebben zijn we het stadje Rotorua zelf ingegaan, in de hoop weer wat souvenirs te kunnen shoppen. Opnieuw een redelijk troosteloze stad, dus besloten om de stank in dit gebied te verlaten en alvast verder naar het noorden te rijden. We zijn gestopt in Cambridge, duidelijk dé paardenstreek! Farm na farm kwamen we tegen, met prachtige omheiningen en veel mooie paarden. 's Avonds lekker uit eten geweest in één van de twee restaurantjes die geopend waren op deze maandagavond. Cambridge vonden wij tot nu toe één van de weinige mooie stadjes. Het centrum zelf is klein en niet bijzonder, maar er staan nette en afgewerkte huizen met mooie tuinen.

's Ochtends via Auckland (druk! Eindelijk weer eens een echte snelweg met drie banen, toeterende auto's en duizend-en-één afritten om je heerlijk in verwarring te brengen) zijn we terecht gekomen in Orewa. Orewa is een klein stadje dat direct aan het strand ligt en met name bestaat uit toeristische accommodaties. Gelukkig was ook hier een Nederlands winkeltje te vinden en konden we weer een mooi stuk oude kaas inslaan! Vanuit Orewa zijn we doorgereden naar Whangarei. Dit viel een beetje tegen, maar had wel een mooie kleine haven waar we in het zonnetje wat hebben gedronken op een terrasje, nadat we weer een paar souvenirs hadden gekocht (we komen er wel...). De volgende ochtend zijn we in Whangarei naar het Ah Reed Kauri Park gereden. In dit bos staan Kauri bomen van zo'n 500 jaar oud. Enorme bomen, niet op foto vast te leggen hoe groot. Raar idee dat deze bomen hier al zo lang staan en het hele landschap al decennia na decennia hebben zien veranderen. Uiteraard is er nog maar een schijn van het aantal bomen over dat ooit geleefd heeft, omdat deze houtsoort én de hoeveelheid perfect was voor het maken van kano's (Maori's) en velen jaren daarna voor de Westerlingen om huizen en schepen te bouwen. In de middag zijn we via een hele mooie route naar Puketi Forest gereden, waar we de Manginangina Kauri Walk hebben gedaan. Met 15 minuten nauwelijks een ‘walk' te noemen, maar wel de moeite waard want ook hier weer een aantal gigantische reuze Kauri's in dit bos. Hierna volgde overnachtingplaats Ahipara. We zijn er via de meest Noordelijk gelegen stad van Nieuw Zeeland ‘Kaitaia' heen gereden (tevens de meest verschrikkelijke stad die wij gezien hebben).Chagrijnige, onverzorgde mensen, die met name op straat rondhingen en er een grote bende van maken. Onze camping in Ahipara was gelukkig prima, en lag direct aan ‘90 Mile Beach', waar we de volgende dag overheen zouden scheuren met een geboekte tour.

Zo gezegd, zo gedaan. De volgende morgen vanuit Kaitaia (jep, we mochten weer terug naar ons favoriete stadje om daar in de bus te stappen) zijn we langs het Ancient Kauri Kingdom gereden. Een veel te dure winkel met allerlei mooie houtprodukten van de Kauri. In het midden van de winkel leidt een enorme trap gemaakt uit één Kauri boomstam naar de tweede verdieping. Er staat een houten bank van 55.000 dollar te koop, en stoelen van 20.000 dollar... Met uitleg van een gids die zichzelf veel te grappig vond (zie ** voor een paar van zijn vele grappen. Geeft dit de kansloosheid van Kaitaia aan?) en een bus vol mensen die gemiddeld 30 jaar ouder waren dan wij (en de beruchte grappen wel leuk vonden) reden we naar verschillende plekken in Northland. Boeren die hun veld omploegen in de hoop Kauri boomstronken die onder duinzand bedolven zijn te vinden omdat dit ze duizenden euro's oplevert, heel veel koeien en prachtige ruige baaien. Na de door het tourbureau verzorgde ‘fresh lunch' die bestond uit Scones in een plastic pakje en zeewier crackers reden we naar Cape Reinga. Cape Reinga is volgens de Maori de plek waar de geest van de overledene het lichaam en land verlaat. Een enorm mooie plek, met name bijzonder omdat precies op de punt van de Cape de Tasman Sea en Pacific Ocean samenkomen, wat met de gigantische wind die er staat een ruig golvenspel oplevert. Niet ver van Cape Reinga volgde dé activiteit van de dag: Sandsurfen! Met een board de steile duin opklimmen, in de zon door het mulle fijne zand. Nog voor je boven bent heb je overal zand zitten en ben je bekaf, maar zodra je van de steile berg naar beneden zoeft schiet je adrenaline niveau weer hoog genoeg om je nog een keer de duinen op te laten klimmen voor een tweede keer. De helft van de bejaarden uit onze bus heeft beneden staan wachten en met onze camera's deze activiteit vastgelegd. De weg terug naar Kaitaia ging over '90 Mile Beach'. Dit is een breed strand, dat werkelijk als geregistreerde weg op de kaart staat. Dit strand is geen 90 mijl lang, maar ‘slechts' 64 mijl, en met een vaartje van 120 km per uur waren we er dan ook al snel overheen.

Op het eind van de dag weer een stukje terug gereden richting het Zuiden, om drie nachten door te brengen in Paihia. Na het sandboarden, wandelen en het vele rijden van de afgelopen dagen hadden we eindelijk een dagje niks op schema. Heerlijk uitgeslapen, voor zover je daarvan kan spreken op een camping. Lekker rustig aan gedaan, 's middags door het stadje gelopen en Fish and Chips als lunch gehaald en aan het strand opgegeten. Uiteraard werden we weer omringd door tientallen zeemeeuwen die op zoek waren naar een goedkoop maaltje. Na een dagje niks doen werd het weer tijd voor wat actie, en dus stonden we de volgende ochtend bij de kleine haven van Paihia om met nog zes anderen aan boord te gaan van een zeilboot. Na een korte uitleg van de schipper voeren we uit, en al snel werd iedereen aan het werk gezet om het zeil te heisen, te sturen of overstag te gaan. Een schipper die al vanaf zijn achtste zeilt weet heel behendig de donkere wolken met regen te omzeilen en dus hebben we slechts vijf minuutjes wat miezerregen gehad, daarna een heerlijk zonnetje. Vlak voor de lunch kwamen we op een plek waar weer een grote groep dolfijnen was. Omdat het paringseizoen is, willen de mannetjes indruk maken en dit was voor het eerst dat we ze zover en zo vaak uit het water hebben zien springen. Ook was er een echte jonge en kleine babydolfijn bij deze groep. Met een klein motorbootje werden we aan land van één van de eilanden in The Bay of Islands gebracht en zijn we naar een mooie lookout gelopen, terwijl de schipper terug naar de boot ging om de lunch te maken. Op deze lookout was er een 360 graden zicht op verschillende eilanden, erg mooi! Terug op de boot kregen we dit keer wel een echte fresh lunch, waarna er nog tijd was om te kajakken, snorkelen of , in ons geval, de schipper uithoren over het resort op Fiji waar we ons laatste weekje zullen doorbrengen.

Blijkbaar een goede keuze gemaakt, want hij en zijn vrouw zeilen elk jaar naar Fiji en verblijven dan minstens een paar weken bij dit resort. Op de terugweg hadden we letterlijk en figuurlijk de wind in de zeilen en gingen zelfs harder dan boten die op de motor voeren. Na een dagje uitwaaien op zee was het Mayke's beurt om de laatste keer te koken in de camper. Ze heeft er een ongelooflijke bende van gemaakt, maar de pasta Carbonara was wel heel goed gelukt.

Vandaag zijn we doorgereden naar een plaatsje 12 km onder Auckland. Op dit moment zijn Gerjan en Mayke hun tassen al aan het inpakken, zodat we morgenochtend de camper kunnen inleveren. Morgen volgt nog een dag en nacht in Auckland, voordat Mayke naar huis vliegt en wij naar Fiji vertrekken. Onze aller-allerlaatste week van een halfjaar reizen is dan aangebroken. Een dubbel gevoel: Aan de ene kant hebben we heel veel zin om weer naar huis te gaan, iedereen te zien en weer aan het werk te gaan (we zijn helemaal uitgerust en klaar voor de strijd!), aan de andere kant is dit half jaar voorbij gevlogen en zijn er nog zoveel meer mooie plaatsen die we graag willen zien. En daar is geld voor nodig!! Daarom gaan we morgen eerst op 190m hoogte een luxe uit eten in de Skytower, waarna we ons geluk gaan beproeven in het casino. Wie weet winnen we de bakken geld die we het afgelopen half jaar hebben uitgegeven zo weer terug

Wink

Voorlopig de laatste blog! We hopen dat jullie het allemaal leuk vonden zo op de hoogte te blijven en dat jullie af en toe hebben kunnen wegdromen bij alle mooie plekken die we bezocht hebben.

We zullen nog even een nabeschouwing plaatsen met onze persoonlijke Top-10 zodra we weer gesetteld zijn in Nederland!!

** ‘Do you like seafood? Yes? Me too! When I sea food I always want to eat it' ‘I do a lot of fitness, I stand up every night to walk from the sofa to the fridge to get my beer'

Reacties

Reacties

lies weijman

Ha Gerjan en Yvonne,

Op maandagmorgen starten met jullie reisverhaal dat is toch wel erg leuk!
Wat een belevenissen weer de afgelopen tijd. Ik snap dat het een dubbel gevoel geeft om terug te komen. Ik ben benieuwd of jullie nog terug komen. Misschien bevalt het casino wel zo goed!
Geniet nog van deze laatste dagen en we hopen tot snel.

Liefs ome Piet en tante Lies

mayke

ter info: de vloerbedekking was al bezaaid met vetvlekken van andere mensen die voor mij flink hun best hebben gedaan met koken, dus een meer of minder viel niet meer op

Yvette

Het resultaat is het balangrijkst toch?! En welke gek legt vloerbedekking in een camper?? :-)

monique

Jullie hebben wel weer gave dingen gedaan en gezien! De foto's zien er ook super uit.

Genoten heb ik zeker van jullie reisblog, zo kwam ik
toch de rustige momenten op het werk door :)!

Veel plezier op de Fiji eilanden geniet er nog even extra goed van.

Tot over 11 nachtjes!!!
dikke kus

Jans

Nice story!! :D

Geniet nog even!! En tot volgende week!

Martin

ach ja somige mensen gooien ook pizza over de vloer heen.... ;-)

Rianne

Blijft leuk om jullie verhalen te lezen.
Jullie zandboarden en ik skièn. Ben namelijk een weekje op ski vakantie in Flachau, Oostenrijk. Vandaag even niet geskied, want het heeft hier de hele dag heel erg gesneeuwd. Morgen weer in actie.
hele dikke kus en ik zie er naar uit om weer een wijntje met mijn vriendinnetje te lezen.
XXX

Paul

Ik heb de auto gestart en ga vast naar Schiphol om zeker te zijn van een goede plaats.
Je paardjes wachten ook in spanning op je terugkeer.

Wilfred Donkersteeg

Hey Gerjan & Yvonne,

Ik hoop dat jullie nog kunnen genieten op de Fiji Eilanden, vanmorgen is namelijk het Noorden en Oosten van de Fiji tot rampgebied uitgeroepen. De zwaarste cycloon sinds 30 jaar is er net overheen geraast, hoop dat jullie het dus wel mooi en lekker kunnen afsluiten.

Ik ga voor jullie duimen !!!

Groeten Wilfred Donkersteeg

Janneke

May, goede terugreis en Yvonne en Gerjan een fijne laaste week. Geniet er van! Zal wel weer ff wennen zijn om het normale ritme op te pakken. Ik hoop dat jullie op de Fiji eilanden niet te maken krijgen met de cycloon!!!!
Groetjes, Janneke

Arend en Marieke

Geniet van de laatste dagen en een goede terugreis!

xx

Inez

De reisverhalen waren fantastisch!! Super leuk om te lezen. Maar... telkens met de gedachte "dat wil ik ook!" Als ik mijn 'verhalen' van het afgelopen half jaar op papier zet, zijn een stuk minder boeiend ;).

Ik hoop dat jullie nog lang kunt nagenieten van jullie geweldige reis! Maar begrijp ook dat jullie het liefst nog veeeel meer plekken willen bezoeken.

Enne, erg benieuwd naar jullie top 10?! Handige info voor mijn volgende mooie, gave, bijzondere reisbestemming :).

X

Tot snel!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!