Een weekje met de familie van Gerjan naar Zwitserland, Grindelwald om precies te zijn.

We zijn zaterdagochtend 18 juli in alle vroegte vertrokken met 9 man én Jack Russell Tommie, en kwamen na een flinke file in Zwitserland rond half vier bij het huisje in het dal aan.

Eigenlijk hebben we alle dagen gewandeld, met z'n tweeën, of met meerdere personen tot aan de hele familie inclusief Tommie.

Ik lift er even twee wandelingen uit die voor ons een mooie test waren om te kijken of we qua conditie al in de buurt komen om de trekking in Nepal (zo'n zes uur per dag lopen in de bergen) zonder ernstige uitputtingsverschijnselen te doorstaan...

1)

Op dinsdag 21 juli om acht uur 's ochtends zijn Gerjan, Sander en ik gaan lopen naar 'Kleine Scheidegg'. De rest van de familie zou er met het treintje heen gaan en vanuit daar een wandeling maken.

Onze verwachting was een wandeling van ruim drie uur te maken waarbij we zo'n 1000m zouden stijgen, en daarna weer zo'n drie uur terug naar het huisje.

Het eerste stuk was redelijk pittig, maar na een uur werd het wat vlakker en hadden we éindelijk voldoende lucht om Sander eens aan een kruisverhoor te onderwerpen (dat had hij nog tegoed).

Lekker twee keer koffie gedronken onderweg, en nadat we ongeveer twee uur onderweg waren zagen we nog één laatste klim voor ons.

... Dachten wij..... De sukkels!!

Ineens stond er een bordje waarop Kleine Scheidegg stond aangegeven: 3 uur.

Drie uur??? Hadden wij iets gemist? Ja dus. Het bordje met de oorspronkelijke route die we zouden volgen.

Anyway, er zijn in een dergelijk geval twee opties: Teruggaan, of doorlopen.

Ik heb geleerd om altijd vooruit te kijken, en datzelfde leken Gerjan en Sander geleerd te hebben want we begonnen aan de klim. Een prachtig uitzicht op het dal, waar de huisjes steeds kleiner werden, en onderweg wat gletsjers tegengekomen waar we door moesten. Het landschap werd steeds rotsachtiger en grijzer, en toen begon het ons te dagen dat we onderweg waren naar de Eiger Gletscher.

Laat deze route nu in het boekje beschreven gestaan hebben als 'A spectaculair Mountain Trail at the foot of the imposing Eiger North Wall. For well-equipped and experienced hikers only!!'.

Oh well. Uiteindelijk een mooie trip gehad, en ruim 5,5 uur geklommen.

Daarna als ware luxe paardjes heerlijk met het treintje terug!

2)

Donderdag 23 juli stond de Bachalpsee op het programma.

Opnieuw hadden we een route van zo'n 3 uur uitgezocht, omdat anders Peter en Sander (die bij iedere wandeling verder dan een halve km van huis een deja vu aan de Eiger Trail kreeg) niet meewilden.

We zijn met een taxi naar Waldspitz gegaan (op 1919m.) en van daaruit naar de Bachalpsee gelopen. Echt een hele mooie en relaxte wandeling!

Langs uitgesleten rotswanden, beekjes, watervallen en weilanden waar de koeien met rinkelende bellen om hun nek tevreden staan te herkauwen na twee uur bij de Bachalpsee aangekomen op 2265.

Vanaf dit punt had je een grandioos uitzicht op de Oberer Gletscher en een aantal andere met sneeuw en ijs bedekte bergtoppen.

Van daaruit fluitend in een uur tijd over een heel vlakke weg naar First gelopen.

Vanuit First wilden we in eerste instantie met een kabelbaantje naar beneden, maar als echte 'Ons Ben Suunige Hollanders' (of was het gewoon het feit dat we nog energie genoeg hadden?) besloten we terug te lopen.

In twee uur tijd hebben we een afdaling gemaakt van 2200 meter naar 900m. en dit was de twee daaropvolgende dagen erg goed te voelen in kuiten en bovenbenen!

Al met al een weekje veel gewandeld, heerlijk gegeten en zelfs een keer gewonnen met Kolonisten van Catan.

Inmiddels is de lijst met aan te schaffen dingen weer wat korter geworden. Hoewel, het is niet eens de lijst die zoveel korter is geworden, het is met name het bedrag onder aan de streep dat een stuk kleiner is geworden:

Zowel Gerjan als ik hebben elk een rib moeten inleveren voor de aanschaf van een hele gave Canon videocamera!

En het goede nieuws: ................ Over minder dan twee maanden stappen we al in het vliegtuig!!!