Even een korte update om jullie op de hoogte te houden, aangezien velen van jullie denken dat we nog in Cambodja zitten ;-) ! Na Cambodja volgde opnieuw Thailand, en inmiddels zijn we in Maleisië. Over een paar dagen gaan we alweer naar onze laatste Aziatische bestemming: Singapore. Ennuh, nogmaals: we vinden de reacties echt superleuk. Overigens heeft Jacoline de Raad-wat-er-op-deze-foto-te-zien-is van een paar weken terug gewonnen(met de nodige hints per skype..)dus de magnetron is onderweg! Het was natuurlijk een waterbuffel...

Netjes op tijd stonden we aan de incheckbalie van het vliegveld in Phnom Penh, voor onze vlucht naar Thailand. Onze tassen werden gewogen, ieder 22 kilo per stuk. En dan komt de mededeling van de Air Asia baliemedewerker dat we slechts 15 kilo per persoon mogen meenemen, en 7 kilo aan handbagage... Een snelle check leverde op dat onze handbagage al aan die 7 kilo zat (fotocamera, videocamera, laptop etc....) dus we kregen de optie om 6 dollar per extra kilo te betalen (in ons geval bijna 90 dollar) óf om spullen weg te gooien...

Naar een donker hoekje gegaan en hier alle reisboeken, jassen, toilettassen en souvenirs uit de backpacks gehaald tot deze precies het toegestane gewicht hadden, en opnieuw ingecheckt. Daarna op goed geluk met bijna 30 kilo (!!) handbagage verspreidt over vier tassen naar de gate gegaan. Een beetje vrolijk gedaan tegen de mannen van de bagage check en na het verwijderen van wat schaartjes (stom stom stom, die zaten in de toilettas) mochten we gewoon doorlopen! Niet lang na ons zijn ze gestart met het wegen van de handbagage van andere passagiers.... De mythe van het geluksarmbandje, saga I

's Avonds in Bangkok ontzettend lekkere en goedkope sushi gegeten in een restaurantje waar ik eerst niet eens naar binnen wilde, maar het na het horen van Gerjan's rammelende maagje toch maar deed.. Na een overnachting in Bangkok was het de volgende morgen al vroeg doorvliegen naar Krabi. In Krabi hebben we drie dagen genoten van een luxe kamer, lekker eten en veel zon, witte zandstranden en blauwe zee. Weinig over te melden, dus kunnen jullie er vanuit gaan dat we in Krabi gewoon simpelweg niets hebben gedaan behalve luieren, lezen, zwemmen, eten en drinken. Wel lekker na twee maanden cultuur en historie..

Na Krabi volgde Koh Lipe, een eilandje in het zuiden van Thailand op slechts 8 kilometer van Maleisië. We zouden 's ochtends om half negen opgehaald worden in ons hotel. Na verschillende telefoontjes zaten we uiteindelijk om iets voor tien in de minibus, op weg naar het centrum van Krabi om nog twee personen op te halen. Al snel werd duidelijk dat we een zeer koppige én slechte chauffeur hadden, die na een drie kwartier rondrijden in een stadje ter grootte van Bennekom de twee andere personen nog niet had gevonden. Uiteindelijk besloot hij de weg te vragen aan een politieagent. Hier kreeg hij niet de juiste weg te horen, maar werd hij naar een parkeerplaats 300m verderop verwezen, waar bleek dat deze man niet de juiste nummerplaten op zijn bus had zitten om toeristen te mogen vervoeren... Nog meer vertraging dus, inmiddels was het elf uur en om 1 uur zou onze boot naar Koh Lipe vertrekken terwijl het nog twee uur rijden zou zijn.. Na het betalen van een forse boete mocht hij doorrijden, maar wist nog steeds de weg niet.. Nadat het mannetje weer een kwartier doelloos had rondgelopen, onderwijl naar gevels kijkend of dit niet heel toevallig de plek was waar hij zijn moest, heeft Gerjan hem even stevig vastgehouden, het mobieltje afgepakt en met de baas gebeld, die beweerde dat hij er persoonlijk voor ging zorgen dat de boot niet zonder ons zou vertrekken . Hierna zat er ineens heel snel een ander mannetje naast onze chauffeur die hem in 1x de juiste weg wees. In noodvaart naar de pier gereden, waar de chauffeur opnieuw de mist in ging door bijna verkeerd te rijden. Nog net op tijd kon Gerjan hem in zijn oor schreeuwen welke kant hij op moest (knap hè, dat Gerjan na drie weken Thailand beter Thaiserichtingaanwijzerskan lezen dan de chauffeur!!).

De boot lag inderdaad nog aan de steiger (De mythe van het geluksarmbandje, saga II

Na drie uur varen kwamen we aan op een eiland wat nog mooier was dan Krabi. De stranden kunnen dus inderdaad nóg witter, het water nóg blauwer en het leven nóg relaxter.. Ons nieuwe onderkomen voor drie nachten was een bamboe bungalow, met een openluchtdouche, een hangmat met uitzicht op zee en slechts een paar stappen verwijderd van het witte zand. Oeh wat hebben we het zwaar!

Op Koh Lipe zijn we twee dagen wezen duiken. Uiteindelijk viel dit wat tegen, en was alleen de vierde (en daarmee laatste) duik echt de moeite waard. De eerste drie duiken vielen met name wat betreft het zicht erg tegen, veel stroming waardoor we wat dieper moesten en waardoor er weinig bijzonders te zien was. Nu zijn we waarschijnlijk ook wel erg verwend door het duiken in de Rode Zee, waar het bijna altijd helder is en waar je moeite hebt om alle voorbij zoevende zeedieren en koralen te kunnen bijhouden. Weer helemaal uitgerust waren we op dag vier klaar voor het vertrek naar land nummer 6: Maleisië!