Route: Georgetown, Cameron Highlands, Kuala Lumpur, Malacca, Singapore

Georgetown

Met een speedboat (voor de geïnteresseerden: 800 PK. Daar kunnen die twee viervoeters van mij niet tegenop!) hebben we 's ochtends stuiterend op de golven in noodvaart de witte stranden van Koh Lipe vaarwel gezwaaid om in 40 minuten tijd op Langkawi aan te komen. Langkawi is een groot eiland in het noorden van Maleisië, waar we met een boot vanaf de andere kant van het eiland naar de plek van onze bestemming zijn gekomen: de stad Georgetown op de noordoost kant van Penang. Maleisië is een land dat eind 16^de eeuw voor een groot deel in handen van Nederland was, totdat de Britten zich eind 17^de eeuw ook met Maleisië kwamen bemoeien en in 1824 is het ‘Traktaat van Londen' getekend, dat de Maleisische gebieden verdeelde waarna het grootste deel van de Indonesische archipel aan Nederland toebehoorde, en het Maleis schiereiland aan de Britten. Ruim 60% van de bevolking is Moslim, en na de afgelopen maanden vooral door Hindoestaanse en Boeddhistische landen gereisd te hebben is dat even wennen... zeker als je iedere ochtend om 5 uur wakker wordt van het gezang dat uit een moskee komt.

De eerste ochtend zijn we op zoek gegaan naar een postkantoor, om eindelijk onze veel te zware en volle rugzakken wat kilo's lichter te maken. Op dit moment is er een mooi pakket van 9 kilo per boot vanuit Maleisië onderweg naar Nederland, en de verwachting is dat dit twee tot drie maanden zal duren. De rest van de dag hebben we gebruikt om Georgetown te bezichtigen. En soms is de omgeving zelfs zo interessant dat je niet door hebt dat er net ergens beton is gestort, zodat je dus met je slippertjes tot aan je enkels wegzakt in de grijze blubber... Gelukkig was er niet veel verderop een kraan waar ik mijn voeten weer kon afspoelen.

Highlights van Georgetown:

• Fort Cornwallis, de plaats waar sir Francis Light in 1786 aan wal kwam
• Masjid Kapitan Kling, de oudste en bekendste historische moskee van Penang
• Sri Mariamman Temple, een typisch zuid-Indiase tempel met een fraai bewerkte en beschilderde toegangspoort
• Little India, de grootste en drukste Indiase wijk van Maleisië

Over het algemeen vonden wij Georgetown een vieze stad, die slecht onderhouden wordt. Jammer, want de vele koloniale gebouwen die er staan zijn zeker de moeite waard.

Cameron Highlands

Na Georgetown volgden de Cameron Highlands. Dit is een zogenaamd ‘Hill Station' dat geen jaargetijden kent: Hier is het altijd lente. Na weken in hoge temperaturen gelopen te hebben was het best lekker om weer eens ergens te zijn waar de temperatuur onder de 25 graden kwam.. En waar het af en toe miezerde. Stiekem wel een beetje jammer dat we hier allebei onze verjaardagen moesten vieren, heb je eindelijk de kans dit op een tropisch eiland te doen, past het net niet in het reisschema en heb je alsnog grijze lucht en regen.. Tevens gingen onze verjaardagen niet gepaard met luxe cocktails, sterker nog: in de voornamelijk Islamitische restaurants die in de Cameron Highlands zitten was het zelfs praktisch onmogelijk om een druppel alcohol te krijgen. We moesten het dus doen met koffie en gebak bij Starbucks.

De eerste middag belandden we tijdens de lunch in een oranje café, van een Maleier die 15 jaar in Nederland had gewoond en zelfs de taal nog goed sprak. We konden dus lunchen tussen de PSV vlaggen, waar Gerjan heel blij van werd... De tweede dag in de Cameron Highlands hebben we een aantal dingen bezichtigd, waaronder de Rose Garden, Butterfly Garden (waar ze ook schorpioenen, spinnen, slangen en enorme kevers hadden), Sam Poh Temple en vooral hetgeen waar dit gebied zo bekend om is: De theeplantages. We hebben Sungai Palas Tea plantation bezocht. Een enorm uitgestrekt heuvelig landschap, waar zo'n 500 man werkt. Voor deze mensen, voornamelijk immigranten uit Nepal en India, is zelfs een soort dorp gebouwd waar de arbeiders met hun gezinnen wonen. De baas zorgt voor scholing, huisjes, en zelfs kerkjes en tempels voor ieder geloof. Per dag wordt hier zo'n 3000 kilo thee geproduceerd, en we hebben even kunnen kijken in de fabriek hoe dit in zijn werk gaat.

Kuala Lumpur

Vanuit de Cameron Highlands wilden we naar Taman Negara (de oudste en bekendste jungle van Maleisië) maar vanwege de vele regen (Maleisië is het enige land van onze reis waar we niet in de meest ideale tijd van het jaar zaten) en het vooruitzicht op weer een lange busrit hebben we besloten dit deel over te slaan en door te reizen naar de hoofdstad: Kuala Lumpur. Via internet hadden we een kleine bed&breakfast in een nieuwe buitenwijk van Kuala Lumpur gevonden. 's Avonds zijn we onze verjaardagen gaan vieren bij een tapas restaurant met een heerlijke fles wijn.

De volgende ochtend moesten we al vroeg op om in de rij te staan bij de ticketcounter van de Petronas Towers. Per dag wordt er een gelimiteerd aantal kaartjes weggegeven, dus er vroeg bijzijn is een must. De 88 verdiepingen tellende Petronas Towers zijn 452m hoog, en de luchtbrug biedt een panoramisch uitzicht over de stad. Jammer dat je niet helemaal naar boven mag, maar in een supersnelle lift in een paar seconden tot op de 41^ste verdieping schieten om half tien 's ochtends is ook best aardig! Typisch iets voor Aziaten vonden wij de het speeltje in de ruimte voor je de lift ingaat. Hier wordt je lengte gemeten, en vervolgens berekend de computer hoe vaak je in de Petronas Towers past, grappig.... Vooral vanwege de verbaasde blikken van kleine Aziatische mannetjes toen wij deze truc uitgehaald hadden. Na dit must-do-item van Kuala Lumpur was het tijd voor een ontbijtje, waarna we rustig te voet de stad hebben verkend.

Kuala Lumpur biedt een mooie mix van historische en religieuze gebouwen tegenover gigantische wolkenkrabbers in allerlei stijlen, en onderweg kom je bij de één na het andere super luxe shoppingmall, waarvan KLCC in de onderste verdiepingen van de Petronas Towers de bekendste is. Ook de tweede dag hebben we rondgelopen in de hitte en de smog van deze stad, af en toe verkoeling zoekend in de shoppingmalls die allemaal voorzien zijn van een steenkoude airconditioning. De laatste dag zijn we al vroeg richting ‘FRIM' gegaan, om toch nog een beetje het jungle-gevoel te krijgen. FRIM is een Forest Research Institute voor tropische bossen, waarbij de nadruk op duurzaam bosbeheer ligt, wat een belangrijk punt is sinds Maleisië één van de landen is waar ontzettend veel bomen gekapt worden. Na een flinke klim omhoog over glibberige paadjes kwamen bij de canopy-walk van 200m lang en 30m hoog boven de grond, waar we een mooi uitzicht hadden op de boomtoppen en heel in de verte Kuala Lumpur zelfs zagen liggen. Na deze tocht was het tijd om terug te gaan naar onze B&B, een verfrissende douche te nemen en ons met de taxi naar het busstation te laten brengen voor onze volgende bestemming in Maleisië: Malacca.

Malacca

Malacca zou in 1400 gesticht zijn door de Sumatraanse prins Parameswara. In de 15^de eeuw was het één van de welvarendste handelsrijken in het Oosten. In 1511 viel het in handen van de Portugezen, waarna in 1641 de Nederlanders volgden. In 1795 viel het in handen van de Britten. Al deze verschillende invloeden zijn terug te zien in deze stad. Het eerste dat we na een nacht goed slapen in een erg donkere kamer (want geen raam..) gedaan hebben is opnieuw een pakketje bij het postkantoor achtergelaten van een mooi houtsnijwerk dat we in Kuala Lumpur gekocht hebben. Hierna hebben we het Stadthuys bezocht, dat in 1650-1660 door de Nederlanders is gebouwd. Op St. Paul's Hill, wat achter het Stadthuys ligt, staan de resten van de St. Paul's Church. In deze ruïne hebben we een grote collectie Nederlandse grafstenen uit de 17^de eeuw gezien, welke nog in zeer goede staat waren. Vanaf deze heuvel liep je omlaag langs verschillende graven, waaronder een aantal van Nederlanders.

Aan de andere kant van het Stadthuys staat de Christ Church, welke in 1753 is gebouwd door de Nederlanders om te vieren dat ze een eeuw heersten. Binnenin deze kerk liggen verschillende grafstenen, zowel van Nederlanders als van Britten. De plafondbalken van deze kerk zijn allemaal uit een afzonderlijke boomstam gezaagd, de kerkbanken met de hand gesneden, en boven het altaar een mooie fries van het laatste avondmaal. In de middag hebben we vanuit de hoogte met een soort kermisattractie de stad kunnen bekijken, waarna het alweer tijd was onze spullen in te pakken voor het vertrek de volgende dag.

Singapore

Met een luxe VIP bus zijn we in vier uur tijd bij onze laatste Aziatische bestemming gekomen: Singapore. Hoewel Singapore in veel gevallen te vergelijken is met een welvarend Westers land, hebben we nergens meer blunders meegemaakt met het uitserveren van eten en het afrekenen. We keken er de derde dag al niet eens meer vreemd van op wanneer we drie keer een verkeerde maaltijd op onze tafel geserveerd kregen, of in een exclusief restaurant de wijn gewoon niet op de rekening stond...

Na 's avonds gegeten te hebben en een paar afleveringen Nederlandse tv via Uitzending Gemist te hebben gekeken, hebben we de volgende dag voor het eerst sinds onze reis een gat in de dag geslapen: Om half twaalf zijn we uit bed gegaan, en om half één 's middags zaten we aan ons ‘ontbijt'. Dit ritme hebben we alle vier de dagen vol gehouden, aangezien we tijd genoeg hadden om de stad te bekijken. De eerste dag zijn we naar de wijk ‘Little India' gegaan, en hebben we ‘Kampong Glam' bezocht. Dit is de focus van het Islamitisch Singapore en het belangrijkste punt van deze buurt is de grote Sultan Mosque, een gebouw met gouden koepels en minaretten op de vier hoeken. In Little India staat één van de belangrijkste religieuze gebouwen en één van de oudste tempels van Singapore: de Sri Srinivasa Perumal Temple. Deze hindoetempel is het startpunt van de jaarlijkse processie tijdens het Thaipusamfeest, waarbij mannelijke gelovigen zichzelf in trance brengen waarop versierde kavadis (stalen bogen) met metalen haken aan hun lichaam worden vastgemaakt. Het ritueel is een boetedoening ter ere van Heer Murugun. Deze tempel heeft, net als vele andere Hindoetempels, een rijk versierde ingangstoren. Dit is denk ik de grootste die wij gezien hebben: 20 meter hoog en bestaand uit zes lagen met beelden.

De tweede dag hebben we een bezoek gebracht aan Orchard Road: een enorm brede straat vol met gigantische shoppingmalls. Gucci, Prada, Louis Vuitton.. Gezien de drukte overal en de enorme tassen die kleine Aziaten meesjouwen uit de winkels heeft de crisis hier nog niet hard toegeslagen... Of iedereen leeft op de creditcard, want op de meeste plaatsen krijg je een korting wanneer je met creditcard betaald! Na met lege handen teruggekeerd te zijn bij het hotel (tja, ons ben zuunig..) hebben we wat gezwommen om toch maar even gebruik te maken van het zwembad bij het hotel. Na deze twee dagen volgde de ‘Colonial Core' dat bezaait is met historische monumenten, en met aan de overkant van de rivier de wolkenkrabbers van het Central Business District. We hebben Atos Origin niet gezien, dus of dat ligt ergens anders, of het gebouw is gewoon niet indrukwekkend genoeg.Uiteraard hebben we ook een bezoekje gebracht aan het super chique Raffles Hotel, waar de verwende kinderen van veel te rijke mensen liepen te zeuren om snoep, ijs of de nieuwste Chanel tas...

Chinatown was zoals Chinatown hoort te zijn: Druk, veel kraampjes met allerlei verschillende koopwaar, en prijzen die alle kanten opgaan. Erg mooi zijn de zogenaamde ‘shophouses': een karakteristiek onderdeel van Chinatown. Duidelijk te onderscheiden zijn de vier stijlen die bestaan, afhankelijk van de periode waarin een winkel is gebouwd, maar vrijwel allemaal zijn ze goed onderhouden. 's Middags heerlijk geluncht bij een luxe Italiaan. Zit je dan met je bezwete, stoffige lijf en oude kleren tussen de mannen-in-pak... En juist ja, dit was het restaurant waar ze de wijntjes (Vijf euro per glas, exclusief 17% BTW..) vergaten op de rekening te zetten ;-)

De laatste dag hebben we opnieuw rustig aan gedaan, een ontbijtje gegeten tegen twaalf uur, daarna even gezwommen en alle spullen ingepakt. Om drie uur naar het vliegveld gegaan, voor onze vlucht naar Australië ! Azië zit er na bijna drie maanden op voor ons. We hebben veel gezien, veel gedaan, veel verschillend eten geproefd en de meest vreemde geuren door elkaar geroken. Het enige dat steeds in ieder land bleef terugkeren was de verwonderde blik van de Aziaten: 'Wow, zie die mensen eens lang zijn!!'

We kijken er allebei erg naar uit om naar Australië te gaan. Eindelijk vallen we niet meer zo op met onze lengte (die wordt door veel Aussies ruimschoots gecompenseerd in de breedte..) maar vooral vanwege het feit dat we eindelijk wat minder afhankelijk zullen zijn van anderen: Onze eigen camper, lekker weer zelf koken, niet urenlang naast iemand te hoeven zitten die bijvoorbeeld een bol knoflook opknaagt of heel de weg zit te rochelen. En natuurlijk vinden we het superleuk dat we over een paar dagen voor een maand met zijn vieren zullen reizen, mits Martin zijn vliegtuig niet mist en Yvette niet ineens verliefd wordt op een surfdude en besluit niet meer met ons mee te gaan ;-)