Route: Sydney - Cessnock - Hunter Valley - Raymond Terrace - Newcastle - Port Maquarie - Hat Head - Nambucca Heads - Coff's Harbour - Byron Bay - Tweed Heads - Surfers Paradise - Coomera - Brisbane

Na een rustige Nieuwjaarsochtend zijn we tegen de middag naar Cessnock gereden, dat in de Hunter Valley ligt. De Hunter Valley is een mooi gebied waar tientallen wijnhuizen liggen, waaronder Lindemans. Zelfs op de camping stonden we tussen de wijnranken. Uiteraard lagen we 's avonds niet al te laat alle vier in dromenland, om de volgende morgen weer fris en fruitig op te kunnen staan om bij wat wijnhuizen te gaan proeven. Omdat we elf uur wel erg vroeg vonden om aan de wijn te gaan, hebben we een rondje door het stadje gelopen en koffie gedronken. Tegen één uur zijn we bij de eerste Winery gestart: ‘McGuigan'. De keuze viel met name op dit wijnhuis vanwege de kaasboerderij die erbij hoort. Na verschillende wijntjes geproefd te hebben met behoorlijk wat uitleg van een vriendelijke en enthousiaste man zijn we ons zakgeld eerst gaan opmaken in het kaaswinkeltje. Na een aantal (alle...) kaasjes geproefd te hebben, zijn we met een zakje stinkkaasjes terug naar de camper gegaan om naar Lindemans te rijden. Duidelijk zichtbaar dat Lindemans één van de bekendere en grotere wijnhuizen is gezien het gebouw en de oprit, alleen erg jammer dat er zulke ongeïnteresseerde medewerkers achter de bar stonden. Na drie wijntjes geproefd te hebben zijn we zonder iets te zeggen weg gegaan, en het zal mij verbazen als het personeel dit gemerkt heeft.

Na Lindemans was buurman (vrouw?) Rosemount aan de beurt. Hier gelukkig wel aardige medewerkers, maar zij hadden duidelijk ‘last' van de slechte bediening bij Lindemans want het leek erop dat iedereen naar dit wijnhuis vluchtte.. Vanwege de smaak van de wijn én het gevoel over de behulpzaamheid hebben we uiteindelijk wat wijntjes bij McGuigan gehaald, die we 's avonds tijdens het toepen in combinatie met toastjes en de heerlijke kaasjes soldaat hebben gemaakt.... 's Morgens zijn we naar Port Maquarie gereden, na een stop gemaakt te hebben bij Nobby's Head. Nobby's was een eiland tot 1846. Nu kun je er over een pier lopen langs een vuurtoren en met een beetje wind zijn er aardige golven te zien. Helaas liepen wij er in de regen maar hadden wel geluk met de wind, de golven, en vooral de man op de fiets die een flinke golf over zich heen kreeg.... Gelukkig werd het weer beter naarmate we dichterbij Port Maquarie kwamen, en konden we de volgende dag eindelijk weer eens genieten van de zon, na een paar bewolkte dagen. Gerjan en ik zijn gaan wandelen, een stuk langs wat highlights in het stadje zelf en door een klein natuurpark. Ondanks dat het een klein park was, was er genoeg te zien en aan het eind van de wandeling kwamen we bij bomen waar honderden vleermuizen in hingen. 's Middags een kijkje genomen bij het Koala Hospital. Hier worden koala's opgevangen die zijn aangereden, gebeten door honden of uit bosbranden gered zijn, om maar wat voorbeelden te noemen. De zwakste koala's krijgen voer uit een spuitje, anderen hangen vrolijk in bossen vol groen en willen nooit meer weg uit dit rusthuis waar ze goed verzorgd worden door lieve vrijwilligers.

Na twee nachten werd het tijd om weer verder te rijden. 's Middags een stop gemaakt in Hat Head, waar we een duik in de zee genomen hebben voordat we gingen lunchen op het strand. Tijdens een wandelingetje vonden we nog een slang in de branding. Na de strandwachten gealarmeerd te hebben, werden er allerlei suggesties gedaan over wat voor slang het was (hoorde hij in de zee? Hoorde hij op het land?). Uiteindelijk deed een voorbijganger het verlossende woord en niet veel later was de slang een paar honderd meter verderop gebracht in de duinen en konden alle kleine kindjes weer veilig verder met hun zandkastelen. 's Avonds overnacht op een rustige camping direct aan de oceaan in Nambucca Heads. Vanuit Nambucca Heads doorgereden naar het surferstadje Byron Bay met een tussenstop in Coffs Harbour. Hier zijn we Muttonbird Island opgelopen. What's in a name, op deze heuvel zitten honderden ‘Muttons', een soort zwarte meeuwen die rond januari jonkies hebben en deze grootbrengen in holen onder de grond. Hoewel we ontelbare holen langs de wandelroute gezien hebben, bleven de vogels zelf helaas goed verstopt. In Byron Bay gelijk de plannen gemaakt voor de komende twee dagen: Één dag surfen en één dag duiken.

De volgende ochtend werden we opgehaald door een typische Australische surfdude, in een busje met een aanhanger vol surfplanken. Aangekomen op het strand van Lennox Head kregen we eerst een goede warming-up, waarna we op het strand de basisstappen van het surfen op onze plank moesten oefenen. Daarna met de plank het water in en op zoek naar de juiste golven, om daarna ultra-cool op een golf richting strand te surfen. Althans, dat is het idee.. Makkelijker gezegd dan gedaan: na twintig keer ondersteboven te zijn gespoeld door de golven lukte het dan eindelijk om een stuk mee te peddelen en op je hurken op de plank te komen, maar voor je de kans had om daadwerkelijk op je plank te gaan staan lag je alweer in het water. De eerste die staand op zijn plank een paar meter voorbij kwam scheuren was Martin (volgens Gerjan omdat hij een klein opdondertje is, volgens Martin zelf omdat hij nu eenmaal heel atletisch is. Aan jullie de keuze wat de werkelijke reden is..).

Na anderhalf uur worstelen in het water met een paar keer op een plank gestaan te hebben kwamen we redelijk moe het water uit. Surfen is hard werken!! Dan ook nog eens te horen krijgen dat je vanaf de surfschool niet teruggebracht wordt naar de camping, waardoor we de hele weg terug moesten lopen maakte het een wel heel sportief dagje. Yvette heeft daar nog een tweede dag surfen geboekt, en wij hadden onze duiken al geboekt voor de volgende dag. 's Middags lekker uitgerust, weer eens wat boodschappen gehaald voor een echte Aussie BBQ en de camper op een ander plekje geparkeerd om de drie dikke Australische dames die de hele dag vloekend in hun tent lagen niet meer te hoeven horen... Op onze nieuwe plek hadden we ‘last' van hele andere geluiden: Twee dikke koala's die elkaar zaten uit te dagen. Stel je het geluid van wilde zwijnen voor, maar dan uit de keel van deze schattige pluizige beestjes, erg grappig!

Midden in de nacht brak de hemel open en kwam er een bui regen omlaag storten, gevolgd door nog een paar van deze buien. Het zonnescherm dat nog uitstond werd gered door Martin, de raampjes en bovenluiken door de rest. En vanaf dat moment maar duimen draaien op een droge dag tijdens het duiken. De volgende morgen scheen de zon gelukkig weer volop, en om half elf reden we met een grote 4-wheel-drive met aanhanger waar de boot op lag weg bij de duikschool. Aangekomen op het strand werd de boot te water gelaten, konden wij erop klimmen en scheurden we tussen de surfers en zwemmende kinderen de baai uit de oceaan op. Twee mooie duiken gemaakt, zicht was niet heel goed vanwege de sterke stroming die ons ook alle kanten opduwde, maar de dieren onder water maakten dat helemaal goed! Al toen ik net het water insprong en omlaag keek kwamen er drie Eagle Rays op hun gemak onder me doorgezwommen. Tijdens de duik kwamen we verschillende soorten schildpadden tegen van klein tot gigantisch groot, een Bull Ray, Leopard Sharks, hele scholen Bluespotted Stingrays, Pufferfish, Spotted Wobbegongs, Scorpion Fish en Murenes. Na het duiken lekker bij de Italiaan een late lunch gehaald, en toen Yvette terug was van het surfen zijn we naar Tweed Heads gereden.

's Ochtends een beetje rondgelopen door Tweed Heads, wat direct aan de oceaan ligt, en in de middag was ons plan om te gaan zwemmen in Surfers Paradise. Jammer genoeg was het daar zo druk dat we de camper nergens geparkeerd kregen, dus na een uur rondjes rijden hebben we Surfers Paradise gedag gezwaaid en zijn uiteindelijk op een camping terecht gekomen in Coomera. Yvette en ik zijn lekker samen bij de Thai wezen eten terwijl Gerjan en Martin de laatste restjes uit de koelkast en vriezer opmaakten (Hamburgers, worstjes, hamburgers.. uiteraard in combinatie met Corona's!). 's Ochtends in de hitte al onze spullen ingepakt, de camper opgeruimd en richting Brisbane gereden.

Na een broodje Subway hebben we Yvette naar het treinstation gebracht en uitgezwaaid, die van het verdere kamperen afziet en maandag weer terug naar de farm vliegt. Daarna zijn we de camper gaan omruilen voor dit keer een zwarte Toyota Camry en hebben anderhalf uur genoten van een stille, stabiele en snelle auto. Heerlijk na drie weken in een luidruchtige, half uit elkaar vallende camper gereden te hebben. Vanaf hier gaan Gerjan, Martin en ik onze tocht richting Cairns vervolgen!